Onderzoeksvoorstel ondiepe overstromingsvlakte in het rivierengebied (i.o.v. VBNE)
Een natuurlijke overstromingsvlakte wordt gekenmerkt door stagnerend water waardoor ondiepe watervlaktes ontstaan, waarin het water maar langzaam uitzakt. Deze gebieden blijven tot in de zomer drassig en worden gekenmerkt door een grazige, ruige vegetatie, moeras of broekbos. De overstromingsvlaktes beslaan een aanzienlijk deel van het rivierengebied en hebben een hoge soortenrijkdom en biomassaliteit aan macrofauna, amfibieën en vissen. Het Nederlandse rivierengebied bestaat momenteel hoofdzakelijk uit permanent natte delen (hoofdgeul) en vrijwel geheel droge delen (uiterwaarden); gebieden met een overstromingsfrequentie van 20-150 dagen per jaar komen nauwelijks meer voor.
In samenwerking met leden van het DT Rivierenlandschap stelde Bart Reeze Water & Ecologie een onderzoeksvoorstel op voor het ontsluiten van de kennis over het ecologische functioneren van de laag gelegen delen van de overstromingsvlakten en om richtlijnen te formuleren voor herstel en ontwikkeling. Het onderzoek is gericht op de rol van de overstromingsvlakte in het (natuurlijke) rivierecosysteem, kenmerken van de laag gelegen overstromingsvlakte (hydrologisch en morfologisch), kenmerkende soorten en de rol van de overstromingsvlakte in het voedselweb.
